In de hoofdrol

‘Als je weet waar je vandaan komt, zijn er absoluut geen beperkingen waar je naartoe kunt gaan’ – James Baldwin.

Gisteren waren mijn eigen zus en eigen (overleden) moeder hoofdrolspelers in mijn vragenspel.

Dit hele project begon met een persoonlijk verlangen om meer te weten te komen over mijn eigen, krachtige en prachtige moeder en om over haar een boek te schrijven vanuit het perspectief van haar twaalf kinderen. Het mag een ode worden aan haar.

Inmiddels zit mijn eerste marathon interview erop. We startten om 10.00 uur en rondden om 17.30 af.

In mijn werk omtrent ingrijpende levensveranderingen is een systemisch ‘onderzoek’ een vast en krachtig onderdeel van de begeleiding. Het legt beperkende patronen bloot en geeft richting voor de toekomst.

Naar aanleiding van de thema’s van de transitiecirkel (ook wel cirkel van hechting en verlies of simpelweg verliescirkel genoemd) verkende ik samen met mijn oudste zus haar levensloop en haar binding met onze moeder en onze broers en zussen.

Regelmatig pinkten wij een traantje weg. Ook hebben we heerlijk samen gelachen, vertrouwd zoals zussen dat samen kunnen doen. Gedurende deze uren schommelden we van verlies en rouw naar toekomst en plannen en weer terug. En zo kwamen we uit bij de thema’s die er toe doen en patronen die het belichten waard zijn.

De thema’s die onder andere een rode draad vormden in dit gesprek waren (ver)binding, erkenning, (je) plek (wel/niet hebben in het gezin). Ook de impact van het ouder worden en zingeving kwamen als belangrijke onderwerpen voorbij. En de secure bases, wie of wat waren dat voor mijn zus? En wie of wat was een secure base voor onze moeder? Ik heb me laten raken en ook mijn nieuwsgierigheid, verbazing, verwondering en confrontaties in gezet bij nieuwe informatie.

Met veel dankbaarheid, voor de ontrafeling en voor deze mooie en onvergetelijke ontmoeting blik ik terug op dit interview. Op naar mijn volgend gesprek. Ik kijk er naar uit .