Ik had het echt niet gedacht
Dit was een van de uitspraken die mijn coachee deed vandaag tijdens de eindevaluatie. Ze had nooit gedacht dat ze van een 2,5 naar een 8 zou groeien (op een schaal van 10). Ze had nooit gedacht dat het coaching traject haar zoveel op zou leveren.
Het ging om een student die ik vanaf april vorig jaar mocht begeleiden. Het thema was het loslaten van haar thuis. Ook daar kan verdriet, rouw, pijn en moeite mee gepaard gaan.
In een ouder-kind relatie kan een situatie ontstaan waarin ouders afhankelijk worden van hun kind(eren) en het voor de kinderen moeilijk loslaten is. Als kind raak je verstrikt. Het kost dan extra moeite om de weg van volwassenheid, eigenheid en autonomie te kiezen die nu eenmaal hoort en past bij het zelfstandig worden.
Doelen
Ze had de volgende doelen geformuleerd:
1. Ik ga op een goede manier met mijn gezin om en neem de goede/juiste plek in
2. Ik vind mijn rust om eigen keuzes te maken.
Deze dame was zo dapper om een hersteltraject aan te gaan, om te voorkomen dat ze uitgeput zou raken door de situatie en om meer voluit te leren leven.
Evaluatie
Ik mocht een aantal dingen delen die ze noemde tijdens het gesprek.
Tijdens het intakegesprek in april koos ze als beeld/metafoor voor de huidige situatie een vrouw die aan het dweilen was, tegen beter weten in, want de kraan stond open.
Over dat beeld zei ze vandaag heel krachtig: “de kraan staat nog open, maar ik ben gestopt met dweilen’. En lekker zwemmen is ook wel leuk.’ ‘Ik sta er gezonder in!’
‘De oefeningen waren vaak ongemakkelijk en spannend, buiten mijn comfortzone en van te voren kon ik niet bedenken hoe zo’n oefening door zou werken, vaak ook nog lang na het gesprek. Dat was heel verrassend.’
‘Ik moest leiding nemen in het gesprek en dat was lastig en goed, want daar ben ik normaal niet zo goed in.’
‘In mijn hoofd kwamen dingen op een rij, door de rust en de ruimte, omdat ik van nature doorhol en niet gauw stil sta’.
Meenemen en vasthouden
‘Wat ik meeneem uit het traject is het stil staan en ruimte maken voor bewustwording.
Door de ademhalingsoefeningen kan ik echt voelen wat er in mijn lijf omgaat. En voelen hoe het met mij is.
Ook neem ik het thema ‘verantwoordelijkheid’ mee. Ik weet dat het vaak niet bij mij ligt en kan het ook daar laten waar het hoort.’
‘Ik ben nu minder aan het pleasen en zeg ook regelmatig zomaar ‘nee’. Ik heb ontdekt dat de ander mij dan nog net zo aardig vindt.’
Borging met hulpbronnen
De hulpbronnen die mijn coachee meeneemt om dicht bij haar doelen te blijven zijn metaforen. Het zijn beelden met eigen kwaliteiten die ondersteunend kunnen zijn als er nieuwe uitdagingen op haar pad komen:
1. de gewonde, die haar helpt om stil te staan en rust te nemen, het stilstaan biedt ruimte voor groei en genezing;
2. de engel die vreugde en goedheid brengt en een mediator is tussen hemel en aarde;
3. de wetenschapper die ondersteunt daar waar keuzes nodig zijn en er denkwerk verricht moet worden.
Ook de map die ze tijdens het traject aangemaakt heeft met reflecties, uitleg over psychologische aspecten en uitgewerkte opdrachten.
Beoordeling traject
De coachee beoordeelt het traject met een 10 voor de professionaliteit en de betrokkenheid van de coach. De effectiviteit was hoog, ‘ik kreeg steeds meer inzicht’. ‘Ik vond dat de coach een prettige manier van gespreksvoering hanteerde. Ze had een open houding, stelde vragen en kon deze eventueel verhelderen, was duidelijk in de afspraken en een prettig persoon om mee te communiceren. Alles ging keurig over mail en whatsapp en zelfs dingen over de post die nodig waren. Dat was plezierig.’
Nazorggesprek
We zien elkaar in juni terug. Dan hebben we het nazorg gesprek en staan we stil bij hoe ze haar doelen geborgd heeft.
Mijn coachee doorliep het ’tien stappen vooruit traject’: http://sandrpo207.207.axc.nl/solange/particulieren/tien-stappen-vooruit-coach-rouw-en-verlies/
Lees ook:
Een oceaan van verdriet en liefde
Vaderdag
De liefde blijft
