Geen ontsnapping
Mijn eerste online sessies zitten erop.
Wat een avontuur is het. Als coach leer ik nieuwe vaardigheden erbij, in crisistijd. Stressvol en ook gaaf, het is een kans!
Steevast beginnen we met: ‘hoe zit je erbij?’ ‘Hoe raakt de coronacrisis jou en je geliefden?’
En wat is het fijn om dat te delen. Delen is samen dragen en dat is altijd lichter.
Eerlijk is eerlijk. Ik was als coach van mening dat fysieke aanwezigheid het ‘summum’ was van het coachen. ‘Pas dan kan je de ander helemaal zien en ook voelen’ was mijn overtuiging. In mijn coachpraktijk zat ik in negen van de tien gevallen naast mijn coachee, waar ik alles dacht te zien en dacht te kunnen voelen. Nu, door het online coachen, ontdek ik iets nieuws.
Namelijk dat er geen ontsnapping is, in de coaching, dankzij het beeldscherm. Dat geldt zowel voor mezelf als voor mijn coachee. Doordat we frontaal tegenover elkaar zitten is alles nog meer zichtbaar en dat is voer voor de coach.
En zo gaf ik vandaag terug aan mijn coachee dat het me opviel dat ze wegdook bij moeilijke vragen. Ze onderzocht het en beaamde het.
En zo besloot ze om de komende twee weken te oefenen met ‘blijven’, ‘de moeilijke dingen aan de kaak stellen’, ‘open en eerlijk zijn over haar werkelijke gevoelens’.
We hebben het al geoefend tijdens deze sessie, zij komt er wel!
Lees ook:
In de hoofdrol
Als een veldboeket
Rouwsignalen
