De boom

Gastblog van een van mijn cliënten – Riet Olsder

Mijn beide zusjes en ik zijn alle drie een dochter verloren. Mijn jongste zusje verloor haar dochtertje 2 dagen na de bevalling. Mijn zusje was al een tijd daarvoor opgenomen in het ziekenhuis. Daar heeft zij de MRSA bacterie opgelopen waar haar kindje aan is overleden.

Mijn oudste zus heeft haar dochter verloren aan een hersenvliesontsteking, vlak voor haar 19e verjaardag.

Mijn dochter heeft haar laatste zware depressie niet overleefd. Ze heeft zelf voor rust gekozen.

We hebben samen gerouwd en kunnen elkaar troosten en begrijpen. Mijn jongste zusje heeft haar kindje niet zelf kunnen begraven door de omstandigheden. Ze heeft dat echt gemist. Ook is er geen plaats waar haar dochtertje wordt genoemd. Dat doet pijn; alsof haar kindje er nooit geweest is.

Ook daarom wilden we graag een ritueel om onze 3 dochters te herdenken en om hun namen te noemen, te laten horen aan de wereld. We kozen voor een boom. In het herdenkingsbos bij Berkum in Zwolle konden we een lindeboom planten.

We hebben onze dochters een brief geschreven, die we aan de wortels van de boom hebben gelegd. Zo kan uit ons verdriet iets moois groeien. Daarna hebben we de aarde om de boom geschept met z’n drieën.

We hebben een mooi bloemstuk neergelegd; 3 grote rode gerbera’s met groen en roze omgeven. Ik heb een prachtig gedicht voorgelezen over het geven en krijgen van een naam.

Op het bord bij het bos staan de namen van onze dierbare dochters

Tamara, Patricia en Marinke.