Adios!

Ze komt binnen met moeite. We kunnen elkaar amper zien. Want, ze heeft een geweldige bos bloemen in haar handen.
“Zal ik ze maar gelijk geven, verstoppen lukt niet met zo’n bos ”.

Onze laatste sessie staat gepland. Met het gezin van herkomst als thema.

Ze kwam bij mij, want er was iets veranderd na het overlijden van haar ouders. Ze was niet meer de oude. En wat maakten we bijzondere dingen mee samen in het voorbije jaar en ook vandaag weer.
Onder andere het ritueel ‘De liefde blijft’ die nog haar nawerking heeft.
Dat we op dezelfde plek geboren zijn, schiep vanaf de kennismaking een band. Ook had dat gegeven een bijzondere rol in de rouwbegeleiding.

Haar gesloten en gewonde hart opende zich stap voor stap mede door de secure base die ze de afgelopen maanden in de rouwbegeleiding mocht ervaren.

Ze leerde meer en meer in spannende en bedreigende werk- en privésituaties haar volwassen ‘ik’ te ontdekken en in te zetten. Het ging om die heftige momenten waarin ze herinnerd werd aan belangrijke hechtingsfiguren, verlamd raakte en zich gegijzeld voelde. Werken met transactionele analyse (gewaar worden van je ouder, volwassen en kindpositie in sociale situaties) gaf bij haar een belangrijke doorbraak in de verliesbegeleiding. Als manager heeft ze daar veel profijt van.

Wat ze er onder meer zelf over zei: “Ik voel me weer krachtig en ik ga vol vertrouwen de toekomst tegemoet”.
“Dank voor je liefdevolle aanwezigheid en zijn. Je nabijheid en ook scherp door kunnen vragen. Ik heb me zo veilig gevoeld tijdens de gesprekken, waardoor ik mezelf durfde te openen.”
“Door jouw luisterende oor en geïnteresseerde blik kon ik vertrouwen en ruimte in nemen”.

Er zijn mooie resultaten behaald in deze verliesbegeleiding.

Adios vrouw, jouw vleugels zijn er al, vlieg uit! Het was bijzonder dat ik voor even zo nabij mocht zijn.

Liefs,
Solange