Omgaan met ziekte

Over Annelies

Annelies is 52 jaar. Ze is een aanzienlijk deel van haar werkzame leven financieel directeur binnen een ‘mannen’bedrijf.  Haar werk was voor haar altijd een bron van energie; ze genoot van de drukte en ze vond het prachtig dat haar medewerkers en mede-directieleden op haar leunden en vertrouwden op haar nauwgezetheid. Een halfjaar geleden kregen Annelies en haar man, Joost, een bericht dat hun leven ernstig ontwrichtte.

Hun jongste dochter, Veroniek van 16 bleek heel ernstig ziek te zijn, en zou niet meer beter worden. Vlak na dit onheilsbericht konden Annelies en Joost nog plannen maken en beslissingen nemen voor de komende periode. Maar de gezondheidstoestand van hun dochter is heel snel verslechterd. Zij heeft nu doorlopend zorg nodig en is nauwelijks nog aanspreekbaar.

Annelies wordt overspoeld door verdriet en ongeloof. ‘Hoe kan het zijn dat zo’n jong iemand, zo ziek kan zijn en zal sterven. Zo hoort het niet te gaan in het leven’, spookt door haar hoofd.
Annelies wil haar verdriet met haar man delen en ook horen hoe hij zijn verdriet ervaart, maar dat is lastig. Haar man gaat anders om met zijn rouw en keert zich juist helemaal in zichzelf. Het lukt hem gewoon niet om nu het gesprek aan te gaan. Ook belangrijke zaken over hun financiën kan Annelies niet meer met hem bespreken. “Gelukkig zijn de andere kinderen volwassen”, denkt ze weleens. Maar ook met hen komt ze er niet echt toe om aandacht te vragen voor haar zware situatie; iedereen is op Veroniek gericht.

Voortvarend als ze is, heeft Annelies al het één en ander met haar team en mede-directieleden besproken en  geregeld. Ook is er thuis goede zorg en ondersteuning voor Veroniek. Maar Annelies maakt steeds meer fouten op haar werk en thuis ligt ze vaak huilend in bed. Ze beseft dat ze nu echt voor zichzelf moet gaan zorgen; ze besluit om een coach te zoeken.